I.
Nangatigil
ang gawain
sa bukirin.
Napahinga
ang makina
sa pabrika.
Natiwangwang
ang daungan’t
pamilihan.
At sa madla
ay nagbanta
ang dalita.
Nanglupaypay
ang puhunan
at kalakal.
Nangasara
ang lahat na…
Welga ! Welga !
Bawat sipag,
bawat lakas
ay umaklas.
Diwang dungo’t
ulong yuko'y
itinayo.
Ang maliit
na ginahis
ay nagtindig.
Pagkat bakit
‘di kakain
ang nagtanim?
Ang naglitson
nang malutong
patay-gutom.
Ang nagbihis
sa makisig,
walang damit.
Ang yumari
ng salapi'y
nanghihingi.
Ang gumawa
ng dambana'y
hampas-lupa.
Ang bumungkal
niyang yaman,
nangungutang.
II.
Bakit ? Bakit ?
laging lupig
ang matuwid ?
'Di nasunod
pati Diyos
na nag-utos.
'Di tinupad
binaligtad
pati batas.
Ah, kawawa
ang paggawa
at ang dukha.
Laging huli
laging api
laging bigti!
May lunas bang
hihigit pa
sa sandata?
Ang aklasa'y
'di tagumpay
kung sabagay.
Nalilibid
ng panganib
dusa’t sakit.
Pagkat ito
ay simbuyong
sumusubo.
Pagkat ningas
na nagliyab
at sumiklab.
Pagbabangon
ng ginutom
at inulol.
Himagsikan
ng nilalang
at pinatay.
Buong sumpa,
poot, luha,
ng paggawa.
Katapusan
ng kasamaan’t
pangangamkam.
At sa wakas
bagong batas,
bagong palad!
III.
Ngunit habang may
pasunod
na ang tao'y
parang hayop
samantalang may
pasahod
na anaki'y isang
limos,
habang yaong
lalong subsob
at patay sa
paglilingkod
at siyang laging
dayukdok,
habang
pagpapabusabos
ang magpaupa ng
pagod.
habang daming
nanananghod
sa pagkaing
nabubulok
ng masakim at
maramot,
habang laging
namimintog
sa labis na
pagkabusog
ang hindi nagpawis
halos,
at habang may
walang takot
sa lipunan at sa
Diyos,
at may batas na
baluktot
na sa ila'y
tagkupkop,
ang aklasan ay
sisipot
at magsasabog ng
poot,
ang aklasa'y
walang lagot
unos, apoy,
kidlat, kulog,
mag-uusig,
manghahamok
na parang talim
ng gulok,
hihingi ng
pagtutuos
hanggang lubusang
matampok,
kilalani’t
mabantayog
ang katwirang
inaayop,
hanggang ganap na
matubos
ang Paggawang
bagong Hesus
na ipinako sa kurus.
0 Mga Komento
Salamat sa pagbisita sa Hibarong Filipino.