TULA | Ang Panday ni Amado V. Hernandez

Ang Panday

ni Amado V. Hernandez

Kaputol na bakal na galing sa bundok,
Sa dila ng apoy kanyang pinalambot;
Sa isang pandaya’y matyagang pinukpok;
At pinagkahugis sa nasa ng loob.

Walang anu-ano’y naging kagamitan.
Araro na pala ang bakal na iyan;
Ang mga bukiri’y payapang binungkal,
Nang magtaniman na’y masayang tinamnan.

Ngunit isang araw’y nagkaroon ng gulo
At ang boong bayan ay bulkang sumubo,
Tanang mamamaya’y nagtayo ng hukbo,
Pagka’t may laban nang nag-aalimpuyo!

Ang lumang araro’y pinagbagang muli
At saka pinanday nang nagdudumali,
Naging tabak namang tila humihingi,
Ng paghihiganti ng lahing sinawi.

Kaputol na bakal na kislap ma’y wala,
Ang kahalagahan ay di matingkala —
Ginawang araro, pambuhay ng madla
Ginawang sandata, pananggol ng bansa!

Pagmasdan ang panday, nasa isang tabi,
Bakal na hindi man makapagmalaki;
Subalit sa kanyang kamay na marumi,
Nariyan ang buhay at pagsasarili!